ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ...

Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι για να ψάξεις τα ρούχα του...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι γιατί μπορεί στη μέσα τσέπη του μπουφαν του να έχει καλά κρυμμένη μία μολότωφ...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι γιατί φοράει "μαντήλα"...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι για να του δείξεις τι σημαίνει "εξουσία"...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι για να του δείξεις τι σημαίνει "κράτος"...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι για να του κόψεις τον τσαμπουκά...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι για να θολώσεις το μυαλό του...

Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι για να φυλακίσεις το μυαλό του...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι για να τρομάξεις την ψυχή του...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι για να του ψαλιδίσεις το όνειρο...
Υποχρεώνεις ένα παιδί να γονατίσει με τα χέρια πίσω από το κεφάλι γιατί είναι παιδί και πρέπει από νωρίς να μάθει "ποιός επιτέλους έχει τη δύναμη να τσακίζει επαναστάσεις"...
Σκοτώνεις ένα παιδί γιατί είναι καλός και εύκολος στόχος...
Σκοτώνεις ένα παιδί γιατί το "σάπιο" πρέπει να κόβεται από τη ρίζα...
Σκοτώνεις ένα παιδί γιατί έχεις φτάσει, εσύ ο πανίσχυρος, στα όρια του τρόμου...

Ένας αυθάδης κέρσορας...

Μμμμ, γλυκάθηκα, άλλο πήγα να διορθώσω στην προηγούμενη ανάρτηση, άλλο μου βγήκε...

Ένα ολοκάθαρο "παράθυρο" με τον κέρσορα να μου κλείνει το μάτι...

-Πού να σου λέω αγαπητέ, έχουμε να ιδωθούμε παραπάνω από ένα χρόνο, η προτελευταία φορά ήταν "μαύρη και σκότεινη", η τελευταία με Χριστούγεννα και περασμένες αναμνήσεις "έτσι κι έτσι",   αυτή   θα είναι γαμάτη!!!!

-Γαμάτη; Από πού κι ως πού; Εσύ έκλαιγες και δερνόσουν όλη μέρα....

-Α! Για να σου πω πήρες πολύ θάρρος! Πού ήξερες εσύ τί έκανα;

-Με κουράζεις, αφού εγώ είμαι εσύ...

-Τι μας λες...Άκου έπαρση...

-Λοιπόν για να μη λέμε πολλά,ήσουν και είσαι σκατά "ουπς συγγνώμη", χωμένη μέσα σε μία   απελπισία που μάλλον μόνη σου την έχεις δημιουργήσει....νιανια που έπαθα αυτό...νιανιανια που   έπαθα το άλλο, το πιο σοβαρό....νιανιανια που κανείς δεν με σκέφτεται....νιανιανια που κανείς δεν   με καταλαβαίνει....ΣΤΑΜΑΤΑ!!!!

-Ε,όχι που θα μου βάλεις και τις φωνές, αν ήξερες τι έχω τραβήξει....

-ΣΤΑΜΑΤΑ!!! ΣΚΕΨΟΥ ΤΙ "ΔΕΝ" ΕΧΕΙΣ ΤΡΑΒΗΞΕΙ...ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!

Barenaked ladies do they know it's christmas?

Σε υποχρεώνουν να είσαι μέσα στην τρελή χαρά, παιδικά παραμύθια,ένας Άγιος Βασίλης που αγνοείται η τύχη του  αλλά πάντα θα καθήσει πρόθυμος στης "γωνιάς μας κόκκινο τ'αναμμένο τζάκι", ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να είναι "τζάκι" και "δει" αναμμένο...

Ο.κ. εμείς έχουμε τζάκι!
Το ανάβουμε κατά καιρούς!
Όταν ήταν η κόρη μου μικρή αφήναμε πάντα έναν μισοφαγωμένο κουραμπιέ κι ένα μικρό ποτήρι λικέρ δίπλα από τα δώρα της...
Πίστευε στον Άγιο Βασίλη....
Τώρα...
Ούτε καν δέντρο...
Ούτε καν εμείς...
Τα "καλά πνεύματα" την έκαναν γι αλλού...
-Όχι εδώ "είμαστε" -παρέμβαση στο σενάριο αλλά δεν αντέχουμε άλλο τη γκρίνια της-ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!!

White night

Νύχτα κραυγές...
Νύχτα κλείδωμα του θαλάμου...
Νύχτα χτύπημα του λουκέτου στα κάγκελα...
Νύχτα έμβρυο...
Νύχτα ουρλιαχτά...
Νύχτα σε δένουν στο κρεβάτι...
Νύχτα όνειρα...
Νύχτα νερό...
Νύχτα μην αντιδράς...
Νύχτα βελόνα στη φλέβα...
Νύχτα νάρκη...
Νύχτα δεν είσαι εσύ...
Νύχτα χωρίς εγώ...
Νύχτα λευκό κελί...
Νύχτα λευκοί φρουροί...
Νύχτα ουρλιαχτά...
Νύχτα το φως του φακού πάνω σου...
Νύχτα, "τί θέλεις"...
Νύχτα σχεδόν τίποτα...
Νύχτα σχεδόν κανείς...

Εlves

Τον τελευταίο καιρό διάβαζε με μανία βιβλία «οριακά», ήταν σε περίοδο αποθεραπείας από βαριά κατάθλιψη και ξεκινώντας από την αρχή, προσπαθούσε να εστιάσει σε ιστορίες που της επέτρεπαν να συγκεντρωθεί για κάποιες ώρες σ’ ένα συγκεκριμένο κείμενο, μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας».

Τα πήγαινε καλά, γελούσε λίγο περισσότερο, το κενό βλέμμα είχε αντικατασταθεί από μία ακατάσχετη ανάγκη να μην την ενοχλεί κανείς, ώσπου εκείνη ακριβώς τη στιγμή που αποφάσισε να καπνίσει έπειτα από καιρό, τον είδε να διαγράφεται αχνά στην αρχή, πιο ξεκάθαρα στη συνέχεια, κυρίως έβλεπε δύο πορφυρές σχισμές στη θέση των ματιών, έδιωξε με το χέρι τον καπνό κι έμεινε εμβρόντητη: Ανάμεσα, στην Κοκκινοσκουφίτσα και τον Κακό Λύκο, τη Χιονάτη με τους Επτά Νάνους, τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ, νεράιδες, ξωτικά, μια τεράστια Τίγκερ Μπελ κι έναν ελάχιστο Πήτερ Παν, είδε Αυτόν, χωρίς πρόσωπο, να την ξεγυμνώνει, δεν ένιωθε ντροπή ούτε απέχθεια, αφέθηκε, τον ένιωσε να μπαίνει μέσα της, ένιωσε –απ’ ό,τι μπόρεσε αργότερα να θυμηθεί- τον πιο έντονο οργασμό της ως τότε ζωής της. 

Η επόμενη μέρα ήταν εργάσιμη, ξύπνησε στην ώρα της, έφτασε λίγο νωρίτερα στο γραφείο, την ώρα που άνοιγε τα παράθυρα, είδε στο τζάμι  δύο μάτια σαν πορφυρές σχισμές, τις αγνόησε, έσκυψε και πάτησε το on στον υπολογιστή της.

Red flame shadows

Έλεγε και υπερασπιζόταν με πάθος πως δεν την ενδιαφέρουν οι κριτικές για τα όσα έγραφε κατά καιρούς...

Κάπως έτσι ξεκίνησε στην αρχή, αταβιστικά, ανώδυνα κείμενα, κάτι σαν προσωπικό διαδραστικό ημερολόγιο που πίστευε πως θα το μοιραζόταν, μισό να προσέξω αν έχει δέσει η σάλτσα του κοκκινιστού, μισό να πάρω τα πάνω-πάνω της σκόνης, αραχνιάσαμε εδώ μέσα, μισό να σκεφτώ...

Εκεί κάπου συνειδητοποίησε πως η σκέψη της πνιγόταν, ο καπνός από τη χύτρα ταχύτητας είχε αρχίσει, ξεκινώντας από την κουζίνα, να αιωρείται σ’ όλο το σπίτι, καιγόταν μαζί με το κοκκινιστό, δεν μπορούσε και δεν την ένοιαζε να προσπαθήσει...

Αντίθετα, καθισμένη σε μία γωνιά απολάμβανε τις ακαθόριστες φιγούρες της φωτιάς...

Η ιστορία δεν έχει τέλος γιατί οι σοφοί προνόησαν να τη σβήσουν έγκαιρα...

Έμεινε ένας μικρός καπνός...

Αυτόν, δεν μπόρεσε να τον τιθασεύσει κανείς και οι μύθοι λένε πως ταξίδεψε πολύ μακρύτερα από την απέναντι πολυκατοικία...

Αιωρείται ακόμα...

Εγώ, εσύ κι όλοι οι γνωστοί...

Συνελήφθη κυρία με τα όλα της  να γράφει παρανοϊκές ιστορίες, μ' ένα essence μελούρας...

Ήταν γενικά ήσυχη, δεν πολυμιλούσε, δεν ενοχλούσε, γούσταρε μετά από εξονυχιστικές ψυχικές διερευνήσεις, να περνάει αόρατη...

Σεμνά και ταπεινά, έβγαζε εις πέρας, μεθ’ επαίνων τη δουλειά της μέρας, όλοι είχαν να λένε για την ταχύτητα διεκπεραίωσης ακόμα και των πλέον δύσκολων θεμάτων, ήταν ένα πρότυπο ...

Μέχρι που είδε αυτό το γαμημένο όνειρο...

Ήταν γυμνή, θεόγυμνη, κι έτρεχε πηδώντας αλατιές...

Ως γνωστόν το αλάτι ανεβάζει την πίεση, αλλά εκείνη ήταν πάντα υποτασική...

Το τέλος της ιστορίας δεν το γνωρίζουμε, πάντως δεν συνελήφθη ξανά ποτέ...