Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

ARITSA...Because old friendships die hard...

Την ξέρω από τριών ετών....Μεγαλώσαμε μαζί, τα σπίτια μας ήταν δίπλα-δίπλα, μαζί δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο...
Περάσαμε απ' όλες τις κλασικές φάσεις που περνάει μια φιλία...Ατέλειωτες κουβέντες, ραντεβού στη γωνία για να περπατήσουμε μαζί ως το σχολείο αφού προηγουμένως είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο για την ώρα, που ήταν πάντα η ίδια, αλλά που εγώ μονίμως την ξεχνούσα, έρωτες με γέλια και δάκρυα, κοπάνες, η πρώτη μας πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, καυγάδες, μουτρώματα, αλλά και ατελείωτες αγκαλιές...

Κάποια στιγμή οι δρόμοι μας χώρισαν...

Εγώ -καλά εκπαιδευμένη από το σπίτι- αφού τελείωσα το πανεπιστήμιο διορίστηκα στο δημόσιο..

Κι εκείνη? Ακολούθησε το όνειρό της....Έγινε fashion designer, με ειδικότητα το γυναικείο παπούτσι και ανέλαβε μαζί με το Βαλάκι -τη μικρή της αδελφή- την οικογενειακή επιχείρηση Arianna...

Παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά, μιλούσαμε πολύ αραιά στο τηλέφωνο, είχα να τη δω περίπου δέκα χρόνια...

Και ξαφνικά σ' ένα reunion "παλαιών συμμαθητών" συναντηθήκαμε....Μέσα σε 2 ώρες καλύψαμε τα δέκα χρόνια, σαν να ήταν δέκα λεπτά, σαν να είχαμε μόλις χωρίσει...


Η παιδική μου φίλη μ' έχει κάνει περήφανη!!! Όχι μόνο γιατί ακολούθησε το όνειρό της, αλλά γιατί κατάφερε με μεγάλο κόπο, χωρίς υποστήριξη, με την τρέλα, το ταλέντο και την τόλμη της να εξελίξει τη μικρή Arianna, στη μεγάλη Sorelle...Το δεύτερο "παιδί" της...Πρόσφατα, συμμετείχε στην εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου, χωρίς διασυνδέσεις ή διαφήμιση, απλά μέσα από τις δημιουργίες της...




Έχουμε πικράνει πολλές φορές η μια την άλλη, αλλά τώρα πια, μετά από τόσα χρόνια, η αγάπη μας είναι αυτή που τελικά δεν την άφησε αυτήν τη σχέση να φθαρεί...Because old friendships die hard... Αράκι της ζωής μου....


1 σχόλιο:

  1. Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»
    Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
    για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
    ούτε έχω απαντήσεις
    για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
    όμως μπορώ να σ’ ακούσω
    και να τα μοιραστώ μαζί σου.
    Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
    το παρελθόν ή το μέλλον σου.
    Όμως όταν με χρειάζεσαι
    θα είμαι εκεί μαζί σου.
    Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
    Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
    να κρατηθείς και να μη πέσεις.
    Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
    δεν είναι δικές μου.
    Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
    Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
    αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
    όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
    που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.
    Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
    όταν κάποιες θλίψεις
    σου σκίζουν την καρδιά,
    όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
    και να μαζέψω τα κομμάτια της
    για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
    Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
    ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
    Μόνο μπορώ
    να σ' αγαπώ όπως είσαι
    και να είμαι φίλος σου.
    Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
    τους φίλους μου και τις φίλες μου,
    δεν ήσουν πάνω
    ή κάτω ή στη μέση.
    Δεν ήσουν πρώτος
    ούτε τελευταίος στη λίστα.
    Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.
    Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
    Να εκπέμπεις αγάπη.
    Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
    Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
    Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
    Να ακούμε την καρδιά μας.
    Να εκτιμούμε τη ζωή.
    Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
    ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
    στη λίστα σου.
    Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
    Ευχαριστώ που είμαι.
    ΕΛΕΝΑ...ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΚΑΡΔΙΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή