Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Έρωτας ή Επανάσταση...

Το χθεσινό κείμενο για το «φιλί» έγινε αφορμή για μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με μια αγαπημένη φίλη.

Με κριτικάρισε λοιπόν, πως σε τέτοιους καιρούς ανεβάζω θέματα που ελαφρώς «αποπροσανατολίζουν» από τα πραγματικά γεγονότα που τρέχουν δίπλα μας, πως ο έρωτας καλός μεν, αλλά ελαφρά «ψυχαναγκαστική» διαδικασία, που έχει επίσης ελαφρώς έως και βαρέως «εμπορευματοποιηθεί», πως είναι καιρός εκτός από αντίδραση, για δράση...





Προβληματίστηκα, από τη μία,  γιατί η πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε σίγουρα θέλει «μάτια και αυτιά ορθάνοιχτα», από την άλλη γιατί αυτή ακριβώς η πραγματικότητα μας έχει πετσοκόψει «τα φτερά του έρωτα»....






Δεν διαφωνώ, τα προβλήματα είναι σοβαρά και υπαρκτά, πρέπει οι «φύλακες» να έχουν όχι μόνο «απλήν  γνώσιν», αλλά επίγνωση, ν’ αντιδρούν, να συμμετέχουν,  ν’ αντιστέκονται στα  κάθε λογής «τριπάκια»...






Ο έρωτας όμως δεν είναι, δεν πρέπει να είναι ένα από αυτά....














Είναι αβέβαιος, σε βάζει ενίοτε σε τρελούς μπελάδες, σε ρίχνει σε πατώματα, σου σπάει τα μούτρα...
Αλίμονο όμως αν δεν τον τολμήσεις, αν μείνεις κλεισμένος στην ποντικότρυπα από το άγχος του «κακού γάτου» που παραμονεύει...





Θα χάσεις τη μαγεία, τις «πεταλούδες στο στομάχι», τη χαρά που σε κάνει να ξυπνάς κάθε μέρα μ’ ένα χαζό χαμόγελο, που τελικά δεν σε «κοιμίζει» αλλά, αντίθετα, σε γεμίζει ενέργεια, σε κάνει να πιστεύεις πως όλα μπορείς να τα καταφέρεις, πως κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο....






Όσο για τη διάρκεια....Εδώ όντως «η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά»...Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί πως οι «πεταλούδες» θα κάνουν το στομάχι σου άνω-κάτω για πάντα....







Η περιέργεια όμως δεν σκότωσε ποτέ κανέναν τελικά... Ούτε καν τον «κακό γάτο»...



6 σχόλια:

  1. τώρα να δεις τι θα σχολιάσει η .."αγαπημένη φίλη"...!!! χρόνο να βρει μοναχά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είναι το θέμα ενάντια στον έρωτα -πώς θα μπορούσε εξάλλου! Ο προβληματισμός αφορά την εξής αντίφαση: από τη μία ο τρόπος που βιώνουμε τον έρωτα είναι πολύ επισφαλής και ξενερώνει εύκολα και απόλυτα, ενώ από την άλλη η πραγματικότητα που οικοδομούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ είναι σχεδόν εφιαλτική... Ιδού λοιπόν το ερώτημα: Πόσο αξίζει να σπαταλιόμαστε σε μια συνεχή ενασχόληση (που ενίοτε γίνεται και αυτιστική) και που στο τέλος αποδεικνύεται -με εξαιρέσεις- πεπονόφλουδα, ενώ από την άλλη μπορεί να μην δίνουμε δεκάρα για τις υπόλοιπες σχέσεις που οικοδομούμε στην καθημερινότητα εν γνώση ή εν αγνοία μας με τους ανθρώπους γύρω μας; Υπό αυτή την έννοια, ο έρωτας είναι μάλλον πρόβλημα και όχι λύση.... Κατά τα άλλα φυσικά μαζί σου, διότι για μια στιγμή νιώθεις ότι μπορεί να μετακινήσεις και βουνά (ασχέτως που την άλλη μέρα μπορεί να αυτοβρίζεσαι που δεν τα άφησες τα ρημάδια εκεί που ήταν... :-P )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνω και διαφωνω...Για ερωτα μιλησα οχι για ολικη τυφλωση, κωφωση κλπ...Οσο για τα ρημαδια τα βουνα, αν εστω και για μια στιγμη ο ερωτας σε κανει να νοιωσεις πως μπορεις να τα μετακινησεις, ε! Χαλαλι του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. συγνώμη στην ευγενία σας, αλλά ο έρωτας αυτό ακριβώς είναι τις περισσότερες φορές: ολική τύφλωση & κώφωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ως προς το αντικείμενο του πόθου μπορεί, ως προς τα υπόλοιπα δεν νομίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή