Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Του Γιώργου...



Ξέρω πως δεν γουστάρεις τα "επετειακά"...
Στη σπάνε οι γιορτές, τα γενέθλια, ό,τι τέλος πάντων πρέπει να το θυμάσαι με το "ζόρι"...
Θα στη σπάσω κι εγώ λοιπόν με τη σειρά μου...
Γιατί σαν σήμερα γεννήθηκες... 
Έζησες μια "γεμάτη" και "γαμάτη" ζωή, σπουδές στη Φλωρεντία, πολιτικοί αγώνες ως το μεδούλι, έρωτες, Ελλάδα, άλλοι αγώνες, αρχιτέκτονας, "φεύγα τύπος"...
'Ωσπου συναντηθήκαμε... 
Θυμάσαι, μάλλον ναι, το ψαρωμένο, αλλά τσαμπουκαλίδικο πιτσιρίκι των 24 ετών...
Αντιδρούσα σ' ό,τι έλεγες, άσε μας ρε φίλε έχουμε κι εμείς άποψη, σε γούσταρα τρελά από την πρώτη στιγμή, με γούσταρες, αλλά κρατιόσουν στο ύψος σου...

Μέχρι εκείνο το βράδυ στη Βουλιαγμένη...
Αφέθηκες, μου είπες πως θέλεις να είμαι το "αστεράκι σου και πολλά άλλα πράγματα", αφέθηκα στην αγάπη της ζωής μου...

26 χρόνια μετά, "κρατάει ακόμα αυτή η κολώνια"...
Έχουμε τη Λένια, το πιο παλαβό παιδί του κόσμου, περάσαμε πολλά, το δώρο μου γι αυτήν τη μέρα είναι ένα: Με αντέχεις... Με νοιάζεσαι, μ' αγαπάς, με προσέχεις, στις εκρήξεις και τις αγωνίες μου, στις ανασφάλειες και τα φαντάσματα που με στοιχειώνουν, είσαι εδώ...

Ξέχασα το δώρο...Σ' αγαπάω...Πολύ...Αυτό...

3 σχόλια:

  1. να είστε πάντα καλά, μαζί κι ευτυχισμένοι..
    το ξέρω πως είναι περιττή ευχή αλλά.. "να τον χαίρεσαι".. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καμιά ευχή δεν είναι περιττή!!! Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πιο όμορφο δώρο Ελενίτσα είναι αυτό! Με συγκίνησες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή