Περιμένεις σιγανά ψιθυρίσματα και δυνατές φωνές...
Στα πρώτα αντιδράς καλύτερα, σε νανούριζαν απαλά,
εσύ και μόνο εσύ, μετά όμως...
Τεράστια μάτια, αμφίδρομη αντίληψη, μικρή
– μεγάλη κοπέλα...
Θόρυβοι εκκωφαντικοί, το καντηλάκι του αγίου, θυμάσαι, νόμιζες πως
οι σκιές του, σου μιλούσαν τη νύχτα, ξεραμένες φλούδες πορτοκαλιών για γλυκό του
κουταλιού και αίμα... Οι πληγές χάσκουν, ό,τι έγινε δεν
ξεγίνεται, άσος στο μανίκι, αν δεν παίζεις πλημμυρίζεις αίμα ζεστό, τέλος.
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου