Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Blue velvet

Μπλε βελούδινο φόρεμα, ασορτί σατέν φιόγκος, περήφανη εσύ βασίλισσα του λεπτού, όσο κρατάει το κλικ της ξεχαρβαλωμένης φωτογραφικής μηχανής, χρόνια πριν...

«Πέρασεν η ώρα», το μπλε του βελούδου ξεθώριασε ανάμεσα σε χαμηλές φωνές «κοίτα πόσο ψήλωσε, του χρόνου δεν θα της κάνει», έχεις πάψει από καιρό να τις ακούς, κομμάτια από μπλε βελούδο γαντζώνονται σε ξερά κλαδιά, δεν λες όχι, σ’ αρέσει αυτός ο κυματισμός, το μπλε ήταν πάντα το χρώμα σου, μπλέκεται στα μαλλιά σου...
Tώρα, όμως όχι«πέρασεν ο χρόνος», άλλαξες χρώμα, οι λωρίδες αιωρούνται χωρίς στόχο, ο τελευταίος εραστής σου γελάει, ποιο μπλε, αφήνεσαι στο γκρίζο του, ξεγυμνώνεσαι μπροστά σε γκρίζο φόντο, ερωτεύεσαι σπασμωδικά μπροστά σε γκρίζο φόντο... 
Μόνο που φευγαλέα, ξεχωρίζεις αχνά, έναν μπλε σατέν φιόγκο που δεν μπορεί να σταθεί πια πουθενά...
Σωριάζεται σε μικρά κομμάτια, μετά τον τελευταίο «γκρίζο οργασμό», δίπλα σου...
Είναι δικός σου...
Μπλε...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου