Ουφφφφ τέλειωσα για σήμερα…
Με τις δουλειές του σπιτού
ντε…
Σάββατο, αλλά καθώς η νοικοκυρά είναι «δούλα
και κυρά», ξεμπέρδεψα
τουλάχιστον με τα
τρέχοντα…
Να μην αναλύω τώρα επιστημονικές θεωρίες , εσύ
που
με διαβάζεις ξέρεις, όσα δεν χωράει μια
εργάσιμη εβδομάδα, τα χωράει το
Σαββατοκύριακο…
Δεν είναι η καλύτερή μου, αγανακτώ,
κουράζομαι, σιχτιρίζω…
Αλλά
τελικά αγαπώ…
Την παλαβή οικογένειά μου…
Μην φανταστείς , τρείς είμαστε όλοι κι
όλοι,
μαμά, μπαμπάς, μια Λένια που ισοδυναμεί με
δέκα και δυο σκυλιά...
μας, έσκασε όμως μύτη ξαφνικά η Luna…
Μικρή, άσχημη, αλλά τσαχπίνα,
παιχνιδιάρα, μισή
σε μέγεθος από τον «άρχοντα»,
τον «παίζει» και
μας « παίζει» στα πόσα αλήθεια, δάχτυλά της…
Γίνεται της
μουρλής , ανοιγοκλείνω όλη τη μέρα
πόρτες, σφουγγαρίζω βεράντες, φύγε εσύ, έλα
εσύ,
Λένιαααα πού έβαλες το πιστολάκι των μαλλιών,
άσε μας ρε μάνα ψάξε, ψώνια από
το super
market,
Έλεναααα πού είναι το τυρί του τοστ, στο ψυγείο
ρε παιδιά, στο ψυγείο…
Τη γουστάρω όμως , μεταξύ μας, αυτήν την
παλαβομάρα…
Σκέφτομαι, πως θα ήταν μια καθόλα ήρεμη,
οικογενειακή ζωή και μιζεριάζω…
Όλα στη θέση τους, τακτοποιημένα, καθαρά,
χωρίς
να χρειαστεί το «μαγικό μου άγγιγμα»…
Ξεκούραση μεν, αφόρητη ανία δε…
Σσσς… Ας γκρινιάζω
από καιρού εις καιρόν…
Αυτήν την παλαβή οικογένεια δεν την αλλάζω με τίποτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου