Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Έφυγες...

Αντιστέκομαι στον Άγιο της ημέρας…
Όμως «έφυγες νωρίς»… 
Μ’ άφησες να παλεύω μόνη… 
Την κάθε ανάποδη μέρα, τη ρουτίνα, τα «πρέπει και δεν πρέπει», ποια είναι αλήθεια αυτά, ας τα ορίσει κάποιος…



Έφυγες νωρίς. «ακροβασία στο κενό»... 
Μ'άφησες χωρίς δίχτυ ασφαλείας… 
Χωρίς εσένα που ήσουν το «προσωπικό μου δίχτυ ασφαλείας»… Το απόλυτα δικό μου… 
Έδιωχνες μακριά, με μια μόνο λέξη σου, όλα όσα με στοίχειωναν… Μ’ έκανες να πιστεύω, πως ναι, αύριο είναι μια άλλη μέρα…




Τώρα πια «κανείς, κανενός»… 
Μόνη μου χωρίς δεκανίκια… 
Καιρός ήταν… 
Εγώ, οι φόβοι, οι ανασφάλειες, τα φαντάσματα, τα όσα θέλησα και δεν κατάφερα...
«Έφυγες νωρίς»… «Ίσα που πρόλαβα ν’ αρχίσω»… 
«Άργησες θα μου πεις… Η αρχή ξεκινάει νωρίς…» 

Για μένα...Εσύ έφυγες…




10 σχόλια:

  1. Πόσο υπέροχο και αληθινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφο κείμενο, αληθινό και συγκινητικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η φυγή ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να γίνει ένα νέο ξεκίνημα για μας!
    Έχει και τα καλά της η φυγή!
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "υπέρ της ενηλικίωσης" έπρεπε να είναι ο τίτλος -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ελενα εισαι καταπληκτικη!!! δεν εχω λογια να εκφρασω ποσο πολυ με αγγιξε και με συγκινησε το κειμενο σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή