Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Υπερταχείες....



Σταθμός αναμονής για την υπερταχεία του πουθενά…
Θολά τζάμια, μπόχα καπνού, αόρατοι επιβάτες…
Όχι τόσο για μένα, τους ξεχωρίζω, αχνές φιγούρες που ξερνάνε…
Σάπιους έρωτες, τα πρέπει που δεν έγιναν θέλω, μια μακρινή, γυμνή μορφή, τα σαλεμένα μυαλά στη γραμμή των οριζόντων, ένα κουβαριασμένο κουφάρι, αυτόν με το τριμμένο πανωφόρι, τραγουδάει, ξέρεις, συνέχεια, τον ίδιο σκοπό, τη γόησσα μιας άλλης εποχής που εξακολουθεί να πουδράρει τη μύτη της, το παιδί του μαγαζιού, ζητάει επίμονα νέες παραγγελίες, πρέπει να κλείσει ταμείο…
Ώσπου να φανεί...Ο ταχύτερος συρμός …
Χωρίς, background καπνού…




Η Άννα Καρένινα αυτοκτόνησε αιώνες πριν…
Ο τύπος που τραγουδάει συνέχεια εμφανίζεται πρώτος…
Σκαλώνει πρώτος, στα πρώτης τάξης βαγόνια…
Τραγουδάει πάντα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου