Μόλις...

Μόλις, ξεκουμπιστούν τα βαρίδια της ζωής μου…

Μόλις, φύγουν για άλλες παραλίες τα ουφ, μπουφ, αουφ…άκια μου…

Μόλις, το πάρω αλλιώς…

Μόλις, ξυπνήσω χαμογελώντας στραβά…

Μόλις, αγαπήσω τα «δεν», τα «πρέπει», τους κανόνες…

Μόλις, νιώσω ξανά, σαν πιτσιρίκι…

Μόλις, ο φόβος γίνει μπαλόνι που σκάει στην πρώτη ευκαιρία…

Μόλις, χαζέψω πάλι, μια προχειροβαμμένη πόρτα, ένα ανοιχτό παράθυρο, ένα άγνωστο πρόσωπο ...

via lifo.gr

Μόλις, αφεθώ σε μια παλιά μουσική…

Μόλις, αρχίσω να μην λυπάμαι όταν βλέπω παλιές φωτογραφίες…

Μόλις ο χρόνος μου πάψει να είναι «υπό προθεσμία»…

Μόλις, αρχίσω να σχεδιάζω καινούρια ταξίδια…

Μόλις, καταλάβω πως το «τέλος δεν είναι εδώ»…

Μόλις, μυρίσω ξανά, το πρόσωπο της κόρης μου και μια κούπα ζεστής σοκολάτας…

Μόλις, τα κόκκινα φώτα των φρένων, γίνουν φώτα πορείας…