Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Παράθυρο...



Η τραπεζαρία, στο «Κέντρο Πλήρους Αποκατάστασης Της Ψυχικής Υγείας» που με φιλοξενούσε εδώ και κάποιες μέρες, ήταν σχεδόν άδεια…

Περασμένο μεσημέρι, οι περισσότεροι συνφιλοξενούμενοι, κατ’ εντολήν των ιατρών, έχοντας φάει και πιει τα ενισχυμένα κοκτέιλ τους, βρίσκονταν στα δωμάτια…

Έψαχνα για αναπτήρα, ήμουν «ελαφριά» περίπτωση, έτσι είχα την άδεια να κυκλοφορώ ελεύθερα….

Μπήκα δισταχτικά, ήταν η πρώτη φορά που έβγαινα και για να είμαι ειλικρινής φοβόμουν …

Όλα, ωστόσο, ήταν ήρεμα, απόκοσμα ήρεμα και λευκά…

Λευκά...Λευκά... Λευκά…

Το απόλυτο λευκό κυριαρχούσε σ’ όλο  το «Κέντρο», τοίχοι, έπιπλα, νοσηλευτές και γιατροί, ορισμένες φορές, έβλεπα τα πρόσωπα και τα σώματά τους λευκά, είχα αρχίσει να σκέφτομαι λευκά, αλλά το θεώρησα φυσιολογική παρενέργεια του δικού μου λευκού κοκτέιλ…


Στην τραπεζαρία, ο λευκός θεραπευτής  παρακολουθούσε διακριτικά, δεν ξεχώριζε άλλωστε, μια γυναίκα, στη δική μου περίπου ηλικία, με ακίνητα μάτια που παρατηρούσαν το κενό, περπατούσε κυκλικά, λίγο ίσια, μετά ξανά κυκλικά, μουρμουρίζοντας, ένας μεσήλικας έσχιζε σε  κομματάκια λευκές χαρτοπετσέτες σχηματίζοντας μικρά βουναλάκια, ένας γέροντας καθισμένος σταυροπόδι, κάπνιζε με μανία, φυσούσε τον καπνό και μετά από κάθε ρουφηξιά χαμογελούσε πλατιά αφήνοντας να φανούν δυο τεράστιοι, μοναχικοί κυνόδοντες, σε μια γωνία καθόταν κάποιος που μου φάνηκε σχετικά ήσυχος, κάπνιζε κι αυτός, τον πλησίασα…

Ζήτησα  αναπτήρα, στην αρχή με κοίταξε καχύποπτα, έπειτα χαλάρωσε και έβγαλε από την τσέπη της ζακέτας του, έναν κατακόκκινο Bic

Αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε, δεν θυμόταν το όνομά του, αν δούλευε, πόσων χρονών ήταν,  αν είχε οικογένεια, άρχισα να αγχώνομαι, δεν μπορούσα να σκεφτώ άλλες ερωτήσεις, σώπασα για αρκετή ώρα….

Σώπασε κι αυτός, αλλά εντελώς ξαφνικά, σηκώθηκε όρθιος και με στεντόρεια φωνή και άγαρμπες, θεατρικές κινήσεις, φώναξε «ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ»…

Ζαρωμένα τον ρώτησα γιατί… 
Κάθισε και ψιθύρισε, σφίγγοντας το μπράτσο μου «για να βλέπω τον κόσμο, θα μου το φέρεις, έτσι, υπόσχεσαι..»

Ο λευκός θεραπευτής άρχισε διακριτικά να πλησιάζει προς το μέρος μας…


 via egolpiowordpress.com

2 σχόλια: