Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Devoted...

Για τις ώρες που το βλέμμα σου συναντά σπασμένες κορνίζες...

Για τις ώρες που σκελετωμένα χέρια σε τραβούν προς τα κάτω...

Για τις ώρες που σου δίνουν εντολή : "Φόρεσε τον καλό εαυτό σου 


και πάμε"...


Για τις ώρες που το μυαλό σου μπλέκει σε χιλιάδες διαδρομές...


Για τις ώρες που θα ήθελες να ήσουν ανύπαρκτος...


Για τις ώρες που η ανάσα σου βγαίνει με το ζόρι...


Για τις ώρες που συναντάς λευκά κελιά...

.
Για τις ώρες που δεν μπόρεσες να χαρίσεις σε κάποιον "ένα 

παράθυρο για να βλέπει τον κόσμο"...


Για τις ώρες που καταλαβαίνεις πως είσαι από "τρελή γενιά"...


Για τις ώρες του απόλυτου κενού...
.


Για τις ώρες του απόλυτου πόνου...

Για τις ώρες της απόλυτης μοναξιάς...

Για τις ώρες που γίνεσαι "μικρός"...


Για τις ώρες που το προσωπείο σου χάσκει ξεχαρβαλωμένο...


Για τις ώρες που θέλησες και δεν μπόρεσες...


Για τις ώρες που μετράς τα ρέστα σου...







Via zenbullets.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου