Μια καλή μέρα χωρίς θέμα...

Απόψε γράφω «χωρίς θέμα»… 

Μόνο και μόνο γιατί ήταν για μένα μια καλή μέρα…

Ξύπνησα με –δυσκολία μεν- αυτό το τόσο πρωινό ξύπνημα είναι το μαρτύριο της ζωής μου εδώ και 20+ χρόνια, αλλά χαρούμενη… Χωρίς συγκεκριμένο λόγο… Ένιωσα ζωντανή, με διάθεση για πράγματα καλά, έχοντας την αίσθηση πως είναι η τέλεια μέρα…

Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί…

Δεν μου έχει τύχει κάτι συνταρακτικό, απλά είναι αυτή η αίσθηση… 

Βλέπεις τον σύντροφό σου με άλλο μάτι, του δίνεις μεγάλο φιλί και στο ανταποδίδει, βάζεις στο περιθώριο μικρά και μεγάλα προβλήματα, οδηγείς το «κατσαριδάκι» σου με όρεξη, κι ας σου βγάζει την ψυχή γιατί είναι σχεδόν συνομήλικό σου, middle aged, φτάνεις στη δουλειά –καθυστερημένα βεβαίως, να μην ξεχνιόμαστε- και αντικρίζεις χαμόγελα…

Η Μάγδα κερνάει γλυκό γιατί σήμερα είναι τα γενέθλια του γιου της, η Κατερίνα, η Βίκυ, η Έλενα, η Ιωάννα, είναι για κάποιο λόγο μέσα στην τρελή χαρά, τα προβλήματα που σκάνε μύτη, μας κάνουν να γελάμε σαν χαζές… 

Έχει ήλιο στο βεραντάκι του Μουσείου, εκεί που την κάνουμε για τσιγάρο,και σε στραβώνει, but who cares… 

Εγώ πάλι, πρέπει να κάνω διάφορα στο blog, για ν’ αποκτήσω κοινό, αλλά δεν το κυνηγάω και ιδιαίτερα, είμαι τεμπέλα, το ομολογώ, «όσοι πιστοί προσέλθετε» από μόνοι σας, γουστάρω όμως τρελά την Pina Bausch , τον David Lynch και την Isabella Rossellini στο Βlue Velvet , αυτά για την ώρα… 

Α! Και Wicked Game, “What a wicked thing to do, to let me dream of you. What a wicked thing to say, you never felt this way…”

Gnight...