Από σήμερα μπήκα και στο Ello…
Ένα new social media network, που υπόσχεται αν μη τι άλλο fun…Τώρα τι είδους fun μην με ρωτάς…
Σκέφτομαι όμως, πόσο πολύ πίσω απ’ όλο αυτό το συνονθύλευμα κρύβεται η ανάγκη για επικοινωνία…
Θα μου πεις, κυρία μου ανακάλυψες ξαφνικά την πυρίτιδα…
Όχι μωρέ… Ίσα-ίσα που το ευχαριστιέμαι όλο αυτό το πάρε-δώσε…
Παλιότερα ήμουν φανατική πολέμιος…
Πίστευα στο face to face communication and touch…
Άργησα πάρα πολύ να φτιάξω σελίδα στο fb, ακόμα περισσότερο να κάνω blog, εγώ η «παλαιάς κοπής»…
Δεν το μετάνιωσα όμως…
Γιατί τελικά, η επικοινωνία τώρα πια δεν βασίζεται στα ταχυδρομικά περιστέρια…
Ούτε στα τηλέφωνα που τα σηκώνεις μια στο τόσο και αν…
Έχει γοητεία αυτή η «απρόσωπη» επαφή, που ακριβώς λόγω του χαρακτήρα της σε απελευθερώνει…
Εμένα τουλάχιστον, που είμαι και λίγο ντροπιάρα, που δεν ανοίγομαι εύκολα, παρά το εξωτερικό μου προφίλ..
Μ’ αρέσει να ξαναβρίσκω παλιούς φίλους…
Μ΄ αρέσει να κάνω καινούριους…
Μ’ αρέσει αυτή η αίσθηση μοιράσματος και αλληλεγγύης που δημιουργείται ανάμεσα στους χρήστες…
Στα like, στις ευχές, σε κάθε δυσκολία ή χαρά που ΕΣΥ αποφασίζεις να μοιραστείς…
Γιατί αυτό είναι το μυστικό…
Πόσο ΕΣΥ θέλεις να βγεις προς τα έξω…
Τι αποφασίζεις και τι όχι να δείξεις…
Επειδή, ακόμα και από τα πιο ανώδυνα post, εκτίθεσαι, φανερώνεις ένα κομμάτι –ίσως όχι το πιο αληθινό-από την ψυχή σου…
Αυτοί που έχουν ενσυναίσθηση, μπορούν να καταλάβουν…
Οι υπόλοιποι πρέπει να προσέχουν…
Πολύ όμως… Στο πίσω μέρος του μυαλού τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου