Ερωτευτείτε ξανά…
Ερωτευτείτε, το κορίτσι ή το αγόρι του καλοκαιριού που φαντάζει τόσο μακρινό στο καταχείμωνο, μια καλημέρα, το πρώτο τσιγάρο, την πρώτη αίσθηση πως είστε ζωντανοί….
Ανθρώπους, ιδέες, ξεχασμένες σκέψεις, σκονισμένα αντίγραφα της ψυχής σας που κάπου ξέπεσαν, παλιές φωτογραφίες με χαζά χαμόγελα σε απροσδόκητα μέρη, που πιστεύατε πως ποτέ δεν θα χαθούν, ένα φιλί στη μέση του πουθενά, μια αγκαλιά στη μέση του πουθενά…
Ερωτευτείτε το πιτσιρίκι, που κάθε πρωί, πριν καλά –καλά συνειδητοποιήσετε ποιος αλήθεια είστε εσείς και που πάτε, σκάει μύτη και σας ταξιδεύει αλλού…
Για ένα ελάχιστο δευτερόλεπτο, πριν μπείτε στην «πραγματικότητα», ξέρετε, εκείνο το νανοδευτερόλεπτο ανάμεσα στην «παράδοση» του ύπνου και στην «παραδοχή»…
Ερωτευτείτε…
Τον άνθρωπο που έχετε δίπλα σας, που μπορεί να απέχει πολύ από το «ιδεατό», τη μέρα που σας περιμένει με χιλιάδες προβλήματα, τη γκρίζα, άχαρη και μίζερη πόλη που αδημονεί «λαίμαργη» να σας ρουφήξει…
Τους απλήρωτους λογαριασμούς, το αυτοκίνητο που ενώ είστε στο παρά πέντε δεν παίρνει μπροστά, την πρώτη-δευτέρα στους μποτιλιαρισμένους δρόμους, τη «μίζερη» δουλειά σας..
Ερωτευτείτε, το κορίτσι ή το αγόρι του καλοκαιριού που φαντάζει τόσο μακρινό στο καταχείμωνο, μια καλημέρα, το πρώτο τσιγάρο, την πρώτη αίσθηση πως είστε ζωντανοί….
Κι ας το έχετε «πνίξει», χαχαχα, νομίζετε, το πιτσιρίκι μέσα σας…
Πάντα θα ξεπροβάλει μ’ ένα στραβό, λίγο ζουλιγμένο, χαμόγελο. εκεί που δεν το περιμένετε, στα μισά μιας ανιαρής σύσκεψης ή μιας ουράς από απαιτητικούς που τα θέλουν όλα και τώρα…
Αρκεί να του αφήνετε μια τοσοδούλα χαραμάδα…
Ξέρει αυτό τους τρόπους…
Υπήρξε κάποτε τρελά ερωτευμένο…
Του φτάνει μια χαραμάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου