A really good story

Το ζήτημα είναι πως δεν μπορείς να γράψεις μια σωστή ιστορία, ούτε μικρή ούτε μεγάλη.

Γιατί ενώ ξέρεις τα βασικά αρχή-μέση-τέλος, το μυαλό σου πηδάει ανάποδα, οι ιστορίες δεν είναι για σένα, πάρ’το χαμπάρι  επιτέλους, οι εικόνες σου μικρές, τα ταξίδια σου κοντινά, φαντασία έχεις, ναι, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς, μόνο που δεν μπορεί να συμπυκνωθεί σε γραφή προς ανάγνωση, δεν βγάζει νόημα, είναι άστατη, απροσδιόριστη, χωρίς ειρμό...

Ειρμός...Να μια ωραία έννοια, θα μπορούσες να την ακολουθήσεις σε βάθος και τότε θα έβλεπες το κείμενό σου να κυλάει αβίαστα.

Όμως οι σκέψεις σου αρνούνται, νομίζουν πως είναι «συρμός» με βαγόνια δεμένα  με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια το ένα πίσω από το άλλο,  ακολουθούν την ίδια πορεία, αν τολμήσουν να ξεφύγουν εκτροχιάζουν τον «συρμό», εκ- τροχιάζουν, βγάζουν έξω από την ευθεία, υλικά και άυλα...

Για τα υλικά δεν νοιάζεσαι πολύ, μπορούν ν’ αντικατασταθούν, από τα άυλα δεν μπορείς να ξεφύγεις, αυτά που σε κυνηγούν, σε κατατρέχουν και βλέπεις?  Όταν απελευθερώνονται βγαίνουν συνέχεια μπροστά σου...

Αν δεν υπήρχαν θα έγραφες μία σωστή ιστορία...