Christmas time is here

Παλιά είχες μιαν απόλυτη χαρά, τις ερωτευόσουν αυτές τις «εορταστικές ημέρες» τώρα πια όχι, περιμένεις, μάλλον είσαι εκτός προθεσμίας...

Βάζεις τα δάχτυλά σου στα σωστά πλήκτρα του υπολογιστή, τόσο, όσο για να μην φανερώσεις την αδυναμία σου, η αλήθεια είναι πως δεν έχεις παραδοθεί ακόμα όσο κι ας μην το παραδέχεσαι...

Η ελπίδα παθαίνει τελευταία λένε οι σοφοί...

Για ποια ελπίδα μιλάνε δεν έχεις καταλάβει ακόμα...

Εσύ είσαι face to face  με τον θάνατο...

Όλα σου φαίνονται προσωρινά, είναι προσωρινά κι αν σου χαλάω τη βιτρίνα λυπάμαι...

Η γειτόνισσα φέρνει κουραμπιέδες και μελομακάρονα «για το καλό των Χριστουγέννων» λέει...

Χιλιάδες φωτάκια στην άσχημη πόλη σου, προσπαθούν να σε κάνουν να πιστέψεις πως όλα είναι αλλιώς...

Τη νύχτα που ανάβουν, ίσως, καντηλάκια για τους πεθαμένους, τη μέρα, τα γκρίζα καλώδια στραβοβαλμένα, κρέμονται άχαρα πάνω σε ξεραμένα κλαδιά δέντρων, στα σκουριασμένα κάγκελα από τις πολυκατοικίες της σειράς, στους ξεχαρβαλωμένους Άγιους Βασίληδες που προσπαθούν ν’ ανέβουν, αλήθεια πού?

Στο ανύπαρκτο, «της γωνιάς μας κόκκινο αναμμένο τζάκι»...

Παλιά ερωτευόσουν αυτές τις «εορταστικές ημέρες» , τώρα πια όχι, ακόμα κι αν δεν έχεις παραδοθεί ακόμα...