Προθεσμία....

Ακουμπάς τον θάνατο...

Νιώθεις την αύρα του...

Σε τυλίγει...

Είσαι μόνος...

Πρέπει να είσαι μόνος...

Τα μικρά, εφήμερα, ανούσια, διαλύονται...

Αλλά ξαναμπαίνεις στη ζωή...Αλλιώς...

Τα μικρά, εφήμερα, ανούσια, το καθένα στο δικό του κουτί...

Σαν τα παιχνίδια που μαζεύαμε μικροί....

Μερικά ριγμένα άτσαλα κάτω απ' το κρεβάτι....

Έτσι...