Ωδή...

Ωδή σ’ αυτούς που τα πετυχαίνουν όλα…

Με τη μία…

Κλείνουν γαμάτες δουλειές, βρίσκονται πάντα  front row, σ’ ό,τι και να προσπαθήσουν,  οι πόρτες είναι ανοιχτές, ψήνουν, τηγανίζουν, μαγειρεύουν, πάντα gourmet συνταγές με εξασφαλισμένο το γευστικό αποτέλεσμα, τους γνωρίζουν όλους, ναι είναι αλήθεια, από social media, ως τις φυλλάδες του συρμού, είναι αποδεκτοί…

 

via flix.gr

Γελάνε, ίσως, με  μένα, μια μονάδα χωρίς εκτόπισμα, χωρίς βύσμα, βγάζει άτσαλα προς τα έξω, «σκέψεις», «ιδέες», «συναισθήματα», όπως τότε στο σχολείο, θυμάσαι, στο τέλος κάθε έκθεσης...

Πάνε πια οι εκθέσεις...

Οι «σκέψεις», οι «ιδέες», τα «συναισθήματα»,  δεν αφορούν κανέναν...

Ίσως –στο ελάχιστο- αυτούς που διαβάζουν, τα όσα γράφω...

Ιδεατοί αναγνώστες για λίγους...

Αυτούς που ξέρουν,  που ανακαλύπτουν, κρυφά και κρυμμένα μυστικά, πίσω από τα κείμενα...

Εύκολο να πληκτρολογείς, δύσκολο, να σε καταλάβουν «από μέσα»…

Αυτοί που τα πετυχαίνουν όλα…

Μ’ ένα απειροελάχιστο «τσακ»…

Έχουν το «χρίσμα»…