Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Πόσο...



Πόσο κρατούν οι αισθήσεις…

Πόσο κρατάει το «τώρα», το «για πάντα»…

Ναι στο «τώρα», το ζεις, το γεύεσαι, στη θύμησή του ξυπνάς μ’ ένα στραβό χαμόγελο, το κουβαλάς μαζί σου, σε θυμώνει μερικές φορές, άλλες σε κάνει ν’ αγωνιάς, ν’ αναρωτιέσαι «υπάρχει στ’ αλήθεια», το πιστεύεις για λίγο και αμφιβάλλεις ξανά… 




Το «για πάντα» είναι ζόρικο..

Σ’ εγκλωβίζει, σε υποχρεώνει, φοβάται το «τώρα» σου, θέλει να το φυλακίσει, να το κρατήσει εκεί,  αναλλοίωτο…

«Για πάντα»… 
Υποσχέσεις, μελό όρκοι, δεν θ’ αλλάξω, δεν θ’ αλλάξεις…

Αλλάζεις όμως…
Μόνο που κάποια στιγμή, εκεί στην πίσω –πίσω γωνίτσα του μυαλού σου, θυμάσαι το «για πάντα»…

Το προσπερνάς, το ξαναζεσταίνεις, προσπαθείς…

Κάποτε άκουσες ένα «για πάντα»…

Τώρα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου