Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Τα πικρά δάκρυα του "φιλαράκου"...



Ποιος είσαι εσύ, ρε φιλαράκο...


Ποιος είσαι εσύ, που  σκιρτάς στη θέα του νεκρού παιδιού μου...

Ποιος είσαι εσύ, που στα καλά καθούμενα , ξύπνησα τα ανθρωπιστικά και αλτρουιστικά αισθήματα σου ...


via newpost
 

Βγαίνεις σε φυλλάδες, ποστάρεις εικόνες στα social media,  κραυγάζεις για βοήθεια, ναι μωρέ οι έρημοι οι πρόσφυγες, κακό μεγάλο τους έτυχε , θυμάσαι ίσως λίγο και τη δική σου ρίζα της προσφυγιάς, κάνεις το καθήκον σου, γυρίζεις πλευρό, κοιμάσαι ήσυχος…


Δεν σε θέλω φιλαράκο…
Η ανάγκη μου μεγάλη, η ψυχή σου μικρή…

Η ζωούλα σου βολεμένη, ο Μικρασιάτης παππούς πέθανε χρόνια τώρα, είσαι ελληνάρας εσύ, με βούλα και χαρτόσημο…


Δεν σε θέλω… 


Στο σχολείο, λες στα παιδιά σου να μένουν μακριά από τα δικά μου, οι δάσκαλοί σου περηφανεύονται μόνο όταν κάποιο από αυτά καταφέρει να ξεχωρίσει, «μπράβο του, αφρικανός, τσιγγάνος, πακιστανός, πώς…», στο μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο, δεν κάθεσαι ποτέ δίπλα μου, σου μυρίζω μάλλον κάτι που φοβάσαι ν' αναγνωρίσεις…


Έρχομαι από χώρες με «βαριές μυρωδιές», δεν τις αντέχεις φιλαράκο… 
Δεν αντέχεις την εικόνα μου, εσύ ο «καθαρόαιμος» από παράδοση…

Με κλωτσάς, φτύνεις στα κρυφά μπροστά στη θέα μου, σου χαλάω τη βιτρίνα…

Οι βιτρίνες είναι όμως από γυαλί φιλαράκο και σπάνε εύκολα…

Όχι από μένα..
Από σένα τον ίδιο…

Μην ξανακλάψεις για το σκοτωμένο μου παιδί…

Τα δάκρυα κοστίζουν ακριβά φιλαράκο… 

via newpost

2 σχόλια:

  1. Δυνατό πολύ..... κι εχεις δικιο. τα εχουμε ισοπεδώσει ολα! Σαφως και ολοι συγκινηθηκαμε όλοι νιώσαμε κάτι να σπάει μέσα μας, όλοι βουρκώσαμε. Εμείς όμως ολοι θα γυρίσουμε στις ζωές μας αύριο μεθαύριο σαν να μην έχει γίνει τίποτα.... οι τραγωδίες όμως δεν σταματάνε με την διαρκη επανάληψη στα social media!! το τρίχρονο αγορακι κι άλλα τόσα ... έφυγαν... και δεν θα ξαναγυρισουν. Και θα συνεχίσουν να φεύγουν κι άλλα... κι άλλα.. κι εμεις θα συνεχιζουμε καθε φορά το ίδιο τροπάρι...
    πολύ σωστά λοιπόν όσα έγραψες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ...Λυπάμαι μόνο που ζούμε σ' αυτήν την πραγματικότητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή