Έφυγες...

Αντιστέκομαι στον Άγιο της ημέρας…

Όμως «έφυγες νωρίς»… 

Μ’ άφησες να παλεύω μόνη… 

Την κάθε ανάποδη μέρα, τη ρουτίνα, τα «πρέπει και δεν πρέπει», ποια είναι αλήθεια αυτά, ας τα ορίσει κάποιος…

Έφυγες νωρίς. «ακροβασία στο κενό»... 

Μ'άφησες χωρίς δίχτυ ασφαλείας… 

Χωρίς εσένα που ήσουν το «προσωπικό μου δίχτυ ασφαλείας»… Το απόλυτα δικό μου… 

Έδιωχνες μακριά, με μια μόνο λέξη σου, όλα όσα με στοίχειωναν… Μ’ έκανες να πιστεύω, πως ναι, αύριο είναι μια άλλη μέρα…

Τώρα πια «κανείς, κανενός»… 

Μόνη μου χωρίς δεκανίκια… 

Καιρός ήταν… 

Εγώ, οι φόβοι, οι ανασφάλειες, τα φαντάσματα, τα όσα θέλησα και δεν κατάφερα...
«Έφυγες νωρίς»… «Ίσα που πρόλαβα ν’ αρχίσω»… 

«Άργησες θα μου πεις… Η αρχή ξεκινάει νωρίς…» 

Για μένα...Εσύ έφυγες…