Λοιπόν αυτό το pink ουδέποτε το συμπάθησα…
Ούτε ως χρώμα, σε στιγματίζει από τη γέννησή σου επειδή είσαι κοριτσάκι, σε ακολουθεί πεισματικά κι έχει το θράσος να το παίζει άποψη ζωής…
Think pink…
Όλα θετικά, χαρούμενα, τα γλειφιτζούρια είναι pink, οι τσιχλόφουσκες επίσης, οι καραμέλες, το γλάσο στις τούρτες, trendy τα παστέλ …Πηγαίνουν με όλα, ταιριάζουν με όλα, είναι χαρωπά, σε ανεβάζουν βρε παιδί μου…
Τσου…
Εμένα το pink δεν μου πάει…
Με κάνει να φαίνομαι χλωμή… Μου το τόνισε ο προσωπικός μου στυλίστας , η μακιγιέζ μου, επίσης και η ψυχολόγος μου…
Βουτάω σε άλλα χρώματα λοιπόν… Στο ελάχιστα πιο light γκρι, κυρίως στο μαύρο…
Βουτάω σε άλλα χρώματα λοιπόν… Στο ελάχιστα πιο light γκρι, κυρίως στο μαύρο…
Ναι, δεν γουστάρω πια να είμαι pink girl…
Μάλλον δεν ήμουν ποτέ...
Φοράω τα μαύρα μου , βγάζω τα μαύρα μου προς τα έξω…
Είμαι απαισιόδοξη, ζηλιάρα, με «μακιαβελικές» τάσεις ηγεμονίας, εγωκεντρική, κακομαθημένη, κάμερα και φώτα σε μένα παρακαλώ, τα θέλω όλα και τώρα, δεν μ’ ενδιαφέρει ο πόνος του διπλανού, μου αρκεί να περνάω καλά…
Να περνάω καλά… Όλοι εσείς οι «κοινοί θνητοί» στα πόδια μου… Στην υπηρεσία της «αυτού μεγαλειότητάς» μου…
Να περνάω καλά… Όλοι εσείς οι «κοινοί θνητοί» στα πόδια μου… Στην υπηρεσία της «αυτού μεγαλειότητάς» μου…
Παφ… Έσκασε όμως η τσιχλόφουσκα… Δεν είναι ροζ… Ούτε μαύρη… Ούτε καν γκρι… Είναι διάφανη… Από μέσα προς τα έξω…
Διαβάζοντας τα λόγια σου σκέφτηκα τις δικές μου φάσεις ζωής... τα χρώματα που τις αντιπροσώπευαν κατά καιρούς... ακόμη και τα συναισθήματα. Γιατί τα χρώματα εκπέμπουν συναίσθημα και το αντίστροφο ακόμη κι αν δεν το βλέπουμε, συχνά χαμένοι σε άλλα. Έτσι λοιπόν, δεν πιστεύω πως είσαι βυθισμένη στο διάφανο, ούτε πως υπήρξες ποτέ απόλυτα διάφανη. Όλο και κάποια απόχρωση θα σε χαρακτηρίζει, σαν αιχμηρή γωνία θα δηλώνει την παρουσία της μέσα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το pink, που προσωπικά αγαπώ, πίστεψέ με, μπορεί κάλλιστα να κρύβει μέσα του μία μαύρη αγριόγατα...
Καλώς σε βρήκα και στα σχόλιά σου και καλό, πολύχρωμο, μήνα! :)
Πραγματικά τα χρώματα αντανακλούν φάσεις ζωής, συναισθήματα, ιδέες που μπορεί να μην έχεις καν αντιληφθεί πως υπάρχουν, κρύβονται στο πίσω μέρος του μυαλού και της ψυχής σου, δεν τολμούν, ίσως εσύ ο ίδιος ασυναίσθητα ή με πλήρη συνείδηση κλείνεις το δρόμο, να βγούν στο φως... Δεν υπήρξα ποτέ "διάφανη"...Μάλλον φοβιτσιάρα...Γι αυτό κρύβομαι στο μαύρο...Αυτό το "από μέσα προς τα έξω" άλλες φορές το λαχαράω, άλλες φορές το τρέμω...Το "σκάσιμο" της τσιχλόφουσκας ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ...