Ωραία… Αυτό ήταν…
Μετά από σχεδόν 2 μήνες blogging στέρεψα από ιδέες…
Μπαίνω στο Word, με κοιτάζει, μ’ εκείνη την ηλίθια παυλίτσα του κέρσορα που αναβοσβήνει, το κοιτάζω κι εγώ, καλησπέρα μου λέει, καλησπέρα του λέω, έχεις κάτι να μου πεις –το φέρνει ύπουλα το άτιμο- ε…χμ…δεν είμαι σίγουρη, στάσου ρε παιδί μου λίγο, πώς ξηγιέσαι έτσι, δυο μήνες έγραφα…έγραφα…έγραφα…
Τώρα στη σπάω ε? Γουστάρεις τρελά το «αποθήκευση ως»… Νιώθεις δικαιωμένο, πέτυχες τον σκοπό της ζωής σου, «αποθήκευση ως»…
Ε, λοιπόν σου έχω νέα…
«Αποθήκευση ως» τσου… Δώκαμε, δώκαμε…
Ουφάκια, Βαρουφ-ακια, ζουληγμένα πιτσιρίκια, η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη, ανασφάλειες, δαίμονες και δαιμονάκια, ποίηση, τέχνη, πολιτική, αυτό ήταν…
Πάει…
Στέρεψα εγώ, η «ψαγμένη» blogger…
Περνάω φάση detox ειδικώς και γενικώς…
Τιιιιι??? Μου την πέφτεις, πως είμαι «ρηχή»- παρά το λούστρο- καταβάθος, τεμπέλα, αναξιόπιστη, «δυο λαλούν και τρεις χορεύουν», σε ατίμασα και τώρα σ’ εγκαταλείπω…
Αααα, έτσι είναι αυτά χρυσό μου…
Βαρέθηκα την «αποθήκευση ως»…
Μη μου πολυκουνιέσαι, γιατί στον επόμενο τόνο θα πατήσω σκέτο «αποθήκευση»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου