Εσύ, ο κάπως "αλλιώς"...

Διαφορετικός… 

Είσαι απλά διαφορετικός… 

Χρώμα, ιδέες, άποψη ζωής, σεξουαλικές-ερωτικές επί το επιστημονικότερον-προτιμήσεις, στυλ, από «πού κρατάει η σκούφια σου», γιατί εδώ και όχι εκεί, γιατί με μας και όχι με τους άλλους, τους πολλούς, αυτούς που έχουν τη δύναμη να ορίζουν το σωστό… 

Πάντα κάπου χαλάς τη σούπα..

Είσαι η «ενοχλητική μύγα» στο γάλα μιας κοινωνίας, μικρής, μεγάλης, δεν έχει σημασία… 

Πάντως διαφέρεις… 

Ενοχλείς… 

Ταράζεις με την παρουσία σου τη λίμνη…

Ποιος είσαι εσύ που θα με ξεβολέψεις, θα με βγάλεις από τη σαπουνόφουσκα της ζωής μου, ξέρεις πόσο έχω κοπιάσει να τη φτιάξω και να κλειστώ μέσα της, μου πήρε πολλά χρόνια , στρίμωξα αυτά τα αναιδέστατα «θέλω» μου , έδινα πάντα μια γερή σφαλιάρα στο μικρό, ασήμαντο, ανθρωπάκι που μερικές φορές ξεπηδούσε στο πίσω μέρος της ψυχής μου και μου ζητούσε… 

Τι μου ζητούσε… 

Έχω ξεχάσει, πάνε τόσα χρόνια, η σφαλιάρα έπιασε τόπο…

Ξαφνικά , τσακ, η σαπουνόφουσκα μπάζει… 

Από κάτι τέτοιους σαν εσένα… 

Είσαι τόσος δα αλλά σηκώνεις κεφάλι, δεν σου δίνω πολλή σημασία, επιμένεις όμως… 

Ταράζεις τη γαλήνη μου… 

Δεν σε νοιάζει… 

Παίρνεις ρίσκο, προβάλεις την ύπαρξή σου, στην αρχή, με χαμηλή, ίσα που ακούγεται φωνή, σιγά-σιγά ψηλώνεις, με φτάνεις, με σκουντάς, μ’ ενοχλείς ρε παιδί μου, η σαπουνόφουσκά μου … 

Ε! Όχι λοιπόν! Εγώ θα σε εξοντώσω! Ξέρεις τα όπλα μου… Έχω δύναμη, εξουσία, ΕΙΜΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ!!!
Δεν μασάς…

Ματώνεις, πέφτεις στη μαύρη τρύπα, αλλά δεν μασάς… Σηκώνεσαι, λίγο ζαλισμένος, παραπατώντας, σηκώνεσαι… 

Χωρίς στρατηγικό σχέδιο, πού τη βρίσκεις τη δύναμη, δίνεις μια γερή και τη διαλύεις τη σαπουνόφουσκα… 

Μικραίνω εγώ τώρα… Σε φοβάμαι… Με φοβάμαι…