Ναι...Φοβάμαι, φοβάσαι...

Φοβούνται οι άνθρωποι και κρύβονται… Από τον εαυτό τους πρώτα απ’ όλα, από τον κόσμο γύρω τους, από τους «πολύ κοντινούς» τους, από τη ζωή τους…

Γιατί??? Αυτόν τον φόβο δεν μπόρεσα ποτέ μου να τον καταλάβω… 
Γιατί να μην εκτεθείς, γιατί να μην δείξεις όσα έχεις μέσα σου, γιατί να περιμένεις πάντα το πρώτο βήμα από τον «άλλο»… 
Τι σε τρομάζει, τι σε μπλοκάρει αλήθεια… 
Εγωισμός... Σιγά μωρέ είμαι εγώ και είμαι καλά... Αδιαφορία, που να σου εξηγώ τώρα...Ανασφάλεια, κι αν ποδοπατήσεις την ψυχή μου.. Φόβος, φόβος, φόβος…

Για όλα αυτά που κρύβεις μέσα σου…
Για το «προσωπείο» που έχεις με τόση προσπάθεια κατασκευάσει, τη «μάσκα» σου, που σε προφυλάσσει, νομίζεις, από τους κακούς… 

Ε, εσύ, βγες  προς τα έξω… 
Η «έκθεση» βοηθάει... 
Όχι το «ανοίξαμε και σας περιμένουμε»...
Αλλά , λιγουλάκι, μια ιδέα… 
Ξέρεις πόσοι, που δεν τους είχες καν φανταστεί, θα «τσιμπήσουν» σ’ αυτό το «άνοιγμα»???

Παίρνεις το ρίσκο και τολμάς… Η ανταπόκριση είναι σίγουρη… Ακόμα και από αυτούς, που ποτέ δεν το περίμενες… 
Γιατί φοβούνται οι άνθρωποι και κρύβονται…
Κάνε την αρχή… Θα δεις...