«Αναζητώ το χρυσάφι του χρόνου...»

«..Υπερρεαλισμός, όνομα ουσιαστικό... Γνήσιος ψυχικός αυτοματισμός, με τον οποίο εκφράζει κανείς γραπτά, είτε προφορικά, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, την αληθινή λειτουργία της σκέψης. Υπαγόρευση της σκέψης χωρίς κανένα λογικό έλεγχο, πέρα από κάθε αισθητική ή ηθική έννοια..»

Πρώτο Μανιφέστο του Breton (1924), μετάφραση: Ανδρέας Εμπειρίκος.

Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο και εκατόν δέκα από τη γέννησή του André Breton... 

Via DIM//art

Ακόμη μένει επίκαιρο, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, το μέλημα του Breton για την «αποστολή της εδραίωσης της αλήθειας στον κόσμο».

Ακόμη ισχύει, και κλείνεται ξανά και ξανά, το μεγάλο ραντεβού του Υπερρεαλισμού με την Ιστορία: «...Ναι, αυτό είναι το εγχείρημά μας... Το Όνειρο και η Επανάσταση είναι φτιαγμένα για να συμμαχήσουν, όχι για να αποκλείσουν το ένα το άλλο...

Να ονειρεύεσαι την Επανάσταση δεν σημαίνει ότι την αποποιείσαι, αλλά ότι την κάνεις διπλά και δίχως νοητικές επιφυλάξεις...» αντιπαραθέτει σε όσους κατηγόρησαν τους Υπερρεαλιστές, για έλλειψη συγκεκριμένης ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης …

Σήμερα, έχουμε περισσότερο ανάγκη παρά ποτέ τα «...παρατηρητήρια του εσωτερικού ουρανού...»

Αυτού που έχει εξαφανιστεί, με τη δική μας συναίνεση, αδιαφορία, αλλοτρίωση από τη ζωή μας… 

Ποια ήταν αλήθεια, η τελευταία φορά, που άφησες τον εαυτό σου ελεύθερο, χωρίς όρια, χωρίς στεγανά, χωρίς «πρέπει» και δεν «πρέπει»… 

Θυμάσαι, μάλλον όχι… 

Ακόμα και αν σου συνέβη, το πέρασες στα «ψιλά»…

Γιατί άλλο το «Όνειρο», άλλο η «Πράξη»..

Όμως η επιγραφή στον τάφο του, «Αναζητώ το χρυσάφι του χρόνου», δεν παύει να εμπνέει όλους εκείνους που πιστεύουν ακράδαντα ότι η Πράξη είναι η Αδελφή του Ονείρου…

Via  DIM/art

Βασική πηγή: DIM/art